Różne podejścia do nauki języków obcych
Różne podejścia do nauki języków obcych wykorzystują różne metody nauczania. Należą do nich metody: bezpośrednia, naturalna, oparta na zadaniach i całkowita reakcja fizyczna. Każde podejście ma swoje mocne strony i ograniczenia. Najlepiej jest stosować metodę, która odpowiada Twoim potrzebom i stylowi uczenia się. Podejście Bezpośrednie jest bardziej skuteczne w tworzeniu środowiska, w którym można łatwo nauczyć się nowych słów.
Metoda bezpośrednia
Bezpośrednia metoda nauki języków obcych, zwana czasem metodą naturalną, to metoda nauczania języków obcych, która skupia się wyłącznie na języku docelowym. Podejście to charakteryzuje się używaniem wyłącznie języka docelowego i powstrzymuje się od używania języka ojczystego uczących się. W ten sposób uczący się ma ułatwione przyswajanie języka.
Podstawowym celem metody bezpośredniej jest zapoznanie ucznia z językiem w taki sam sposób, w jaki by się nim posługiwał. Język jest poznawany poprzez demonstracje i przykłady, a nie tłumaczenia. Zmysł wzroku jest najważniejszym mechanizmem sensorycznym i to właśnie na nim skupia się nauczanie języka metodą bezpośrednią.
Metoda bezpośrednia skupia się na budowaniu bezpośredniej ścieżki do świata języka docelowego. Buduje relację pomiędzy słowem i ideą, myślą i ekspresją oraz regułą i wykonaniem. Opiera się na materiałach wizualnych, obiektach rzeczywistych i bezpośrednim doświadczeniu jako źródle nauki języka. Uczniowie uczą się płynnie komunikować swoje pomysły i opinie za pomocą języka docelowego. W rezultacie, studenci metody bezpośredniej stają się bardziej pewni siebie i zdolni do konwersacji w języku docelowym.
Metoda bezpośrednia różni się od metody gramatyczno-tłumaczeniowej tym, że kładzie nacisk na umiejętności mówienia i słuchania. W metodzie bezpośredniej uczniowie uczą się języka w taki sam sposób, w jaki uczyli się swojego pierwszego języka. Zamiast czytać i pisać, zachęca się ich do tworzenia przykładów z życia wziętych, które naśladują język docelowy. Jest to idealny sposób na naukę drugiego języka bez konieczności zapamiętywania języka.
Bezpośrednia metoda nauki języka kładzie nacisk na ćwiczenia ustne i przyswajanie struktur językowych. 80% lekcji poświęcone jest na ćwiczenia ustne. Uczy ona uczniów nowego słownictwa i gramatyki poprzez kontrolowany dialog. Mówienie w kontekście jest najbardziej efektywnym sposobem nauki języka. Takie podejście pozwala uczniom aktywnie uczestniczyć w lekcjach poprzez odpowiadanie na pytania i wypowiadanie swoich odpowiedzi w pełnej formie.
Bezpośrednia metoda nauki języków obcych również kładzie nacisk na wymowę i dobrą gramatykę. Metoda ta uczy uczniów poprawnej wymowy języka oraz zapoznaje ich z symbolami fonetycznymi przed standardowymi przykładami pisania. Metoda ta jest jednak trudna do wdrożenia w warunkach klasowych, ponieważ uczniowie muszą mieć wysoki poziom motywacji. Ponadto, bardzo trudno jest stworzyć naturalne sytuacje sprzyjające zrozumieniu w środowisku klasowym.
Podejście naturalne
W przeciwieństwie do innych metod nauki języka, podejście naturalne skupia się na umiejętnościach komunikacyjnych, a nie na zapamiętywaniu. Uczniowie są stale wystawieni na działanie języka i otrzymują znaczące informacje, co prowadzi do spontanicznych wypowiedzi. Naturalne podejście może być przydatne w wielu sytuacjach, ale jego główne zalety to rozwijanie umiejętności językowych w młodym wieku.
Podejście naturalne jest skierowane do osób początkujących, które nie posługują się jeszcze biegle językiem docelowym. Nauczyciele używają jasnych przykładów języka i promują przyjazną, ciepłą atmosferę nauki. Angażują uczniów w różne działania, takie jak gry, śpiew i zajęcia grupowe, które zapewniają im zróżnicowane i przyjemne doświadczenia w nauce. Studenci doświadczają języka w środowisku, które jest mało stresujące, a Natural Approach nie wymaga od nich angażowania się w żadne rygorystyczne lekcje gramatyki.
Podejście naturalne kładzie nacisk na komunikację, a nie na gramatykę, jako klucz do przyswajania języka. Podejście to jest bardziej efektywne dla dzieci niż dla dorosłych, ponieważ są one narażone na bardziej zróżnicowane dane wejściowe, a przez to mogą się lepiej uczyć. Głównymi składnikami Podejścia Naturalnego są: (1) Krzywa uczenia się jest inna dla dorosłych niż dla dzieci, ale leżące u jej podstaw ludzkie mechanizmy są takie same.
Naturalne Podejście podkreśla również znaczenie zrozumiałych danych wejściowych i zmniejsza niepokój ucznia. Aby uzyskać jak najwięcej korzyści z podejścia naturalnego, uczniowie muszą znaleźć teksty i dźwięki, które ich interesują i które są łatwe do zrozumienia. Powinni zwracać uwagę na swój nastrój podczas nauki niemieckiego, aby uniknąć negatywnego stanu afektywnego.
Metoda Lozamova podkreśla również znaczenie stanów emocjonalnych jako czynnika wpływającego na receptywność w nauce języka. Stan emocjonalny danej osoby musi sprzyjać uczeniu się, a nauczyciel musi pomóc uczniowi stworzyć takie środowisko. Po drugie, dane wejściowe muszą mieścić się w strefie najbliższego rozwoju. Bez tego uczenie się nie może mieć miejsca.
Zasady metody Silent Way są podobne do zasad Naturalnego podejścia do nauki języków obcych, ale różnią się od tradycyjnego na kilka sposobów. Po pierwsze, podkreśla znaczenie samodzielnego odkrywania i rozwijania umiejętności językowych w naturalnym środowisku. Ponadto zachęca uczących się do bycia bardziej świadomymi swojego wkładu sensorycznego i minimalizuje dyrektywną rolę nauczyciela.
Uczenie się oparte na zadaniach
Uczenie się oparte na zadaniach jest metodą nauczania języka, w której uczniowie pracują w grupach lub parach, aby rozwiązać problemy. Metoda ta wymaga od uczniów bycia aktywnymi uczestnikami i podejmowania ryzyka w używaniu nowego języka. Kluczem do skutecznego uczenia się języka jest tworzenie realnych sytuacji, w których uczniowie będą używać nowego języka do komunikacji z innymi.
W przeciwieństwie do PPP, podejście do nauki opartej na zadaniach kładzie nacisk na znaczenie języka zamiast na jego strukturę i gramatykę. Nacisk kładziony jest na proces używania języka i sprawia, że jest on bardziej zapamiętywany. Podejście to skupia się również na zainteresowaniu ucznia językiem, w przeciwieństwie do uczenia się go wyłącznie dla jego formy.
W tym podejściu uczniowie wykonują zadanie w języku docelowym, a nauczyciel monitoruje je i w razie potrzeby udziela wskazówek. Uczniowie pracują w parach lub grupach nad wykonaniem zadania, a nauczyciel monitoruje postępy każdego z członków zespołu. Po wykonaniu zadania uczniowie prezentują swoje produkty klasie i słuchają wersji native speakera, aby sprawdzić, jak dobrze sobie poradzili.
Nauczanie zadaniowe jest wymagającym podejściem do nauki języka. Ponieważ zmusza uczniów do używania języka w rzeczywistych sytuacjach, stawia nowe wyzwania przed uczniami, którzy przebywali w tradycyjnych klasach. Tradycyjne klasy mogły nauczyć uczniów, że “najlepszym sposobem” na naukę języka jest zapamiętanie reguł. Na przykład, uczenie się nieregularnych form czasowników nie pomaga uczniom w nauce efektywnej komunikacji w prawdziwym życiu. Bardzo ważne jest, aby pozwolić uczniom popełniać błędy, ćwiczyć i uczyć się na nich.
Chociaż istnieją pewne wady tego podejścia do nauki języka, ma ono wiele zalet w stosunku do metod tradycyjnych. Uczenie się oparte na zadaniach pomaga uczniom rozwijać poczucie sensu podczas pracy nad zadaniami, które są istotne dla ich życia. Oprócz tego, że nauka języka staje się bardziej zabawna i sensowna, buduje również pewność siebie uczniów.
Kolejną zaletą nauczania zadaniowego jest zwiększona autonomia uczniów. To podejście promuje motywację u uczniów i wymaga od nauczycieli większej świadomości tego, co motywuje uczniów do nauki. Metoda ta wymaga również od nauczyciela zachowania równowagi między nauczaniem w klasie a pozwalaniem uczniom na ćwiczenia poza nią.
Total physical response
Total Physical Response (TPR) to metoda nauczania, która polega na nauczaniu języka poprzez ruch ciała. Ciało jest doskonałym pośrednikiem w przekazywaniu informacji językowych, pozwalając na ich przyswojenie w częściach i dostrojenie do makrodetali. Teoria stojąca za TPR została opracowana przez amerykańskiego psychologa Jamesa Ashera.
Teoria ta opiera się na założeniu, że dzieci uczą się języka poprzez zrozumiałe wejście. Oznacza to, że dzieci uczą się mowy poprzez wydawanie i otrzymywanie poleceń, budując w ten sposób wspomnienia dla przyszłych działań. Innymi słowy, im bardziej zrozumiałe jest wejście, tym lepiej dziecko nauczy się mówić. Total Physical Response ma na celu zminimalizowanie stresu związanego z nauką nowego języka.
Jedną z popularnych metod jest śpiewanie w grupie. Jest to szczególnie pomocne dla młodszych uczniów, ale dorośli mogą uznać to za niekomfortowe. Inna technika polega na wykonywaniu przez grupę uczniów ruchów takich jak “Głowa, ramiona, kolana i palce u nóg”. Technika ta pomaga uczniom zapamiętać słowo nawet po wielokrotnym ćwiczeniu, ponieważ ruchy wzmacniają znaczenie.
Total Physical Response jest potężną metodą pomagającą uczniom w nauce nowego języka. Celem tego podejścia jest połączenie mowy i ruchu, co zmniejszy zahamowania i stres uczniów. Podejście to zwiększa również prawdopodobieństwo nauczenia się nowego języka. Jest skuteczne w nauce języka poprzez wykorzystanie gestów, ruchu ciała, mimiki twarzy i wizualizacji w celu zwiększenia zrozumienia języka.
Podobne tematy
