Najskuteczniejsze techniki dwujęzyczności
Istnieje kilka technik poprawiających dwujęzyczność dziecka. Należą do nich: mieszanie języków, dwujęzyczność sytuacyjna, High-interest learning i translanguage. Wszystkie te techniki są bardzo skuteczne i mogą pomóc Twojemu dziecku odnieść sukces w szkole i w życiu. Możesz wykorzystać jedną lub więcej z tych technik, aby nauczyć swoje dziecko nowego języka.
Skuteczność mieszania języków
Techniki mieszania języków były stosowane, aby pomóc dzieciom w nauce nowych słów. Jednak ich skuteczność jest czasem kwestionowana. Niektóre badania sugerują, że mieszanie języków może utrudniać dzieciom naukę słów niższego rzędu, pozostawiając otwarte ważne pytania o przyczyny tego efektu. Co więcej, różne dzieci dwujęzyczne różnie reagują na te same zadania językowe. Rodzi to potrzebę szerszych badań porównawczych nad uczniami dwujęzycznymi.
Innym ważnym czynnikiem wpływającym na naukę dzieci jest postawa rodziców. Kiedy rodzice nie są pewni, czy ich dzieci powinny być uczone w dwóch językach, może to negatywnie wpłynąć na ich dwujęzyczny rozwój. Na przykład rodzice J.C. byli zaniepokojeni skutkami mieszania języków i dlatego zmienili rodzinny wzorzec językowy. Skutkiem tego był niższy poziom płynności w języku japońskim.
Efekt ten jest również widoczny w wielkości słownictwa dzieci. W rzeczywistości, efektywność, z jaką dzieci używają słów, które już znają, została powiązana z późniejszym wzrostem słownictwa zarówno u jedno-, jak i dwujęzycznych. W poprzednim badaniu dzieci, które zostały wprowadzone do mieszania języków we wczesnym dzieciństwie, częściej miały większy zasób słownictwa niż ich jednojęzyczni odpowiednicy.
Mieszanie języków to złożony temat, który zasługuje na szerokie badania. Zjawisko to występuje w specyficznych kontekstach i jest różne dla różnych dzieci. Z tego powodu musimy być ostrożni, jeśli chodzi o to, jak zachęcamy dzieci do stosowania kombinacji językowych. Ponadto, mieszanie języków jest ważną częścią uczenia się nowych umiejętności językowych, dlatego należy zachęcać do stosowania właściwych kombinacji językowych.
Dzieci, które uczą się francusko-angielskiego lub hiszpańsko-angielskiego, prawdopodobnie będą dwujęzyczne, a techniki mieszania języków mogą wspierać rozwój umiejętności dwujęzycznych. Jednakże niektóre badania pokazują, że mieszanie języków może również przeszkadzać dzieciom w kodowaniu nowych słów. Badania pozostawiają również otwarte kilka możliwych mechanizmów.
Dwujęzyczność sytuacyjna
Dwujęzyczność sytuacyjna to metoda edukacyjna, która uczy dzieci, jak używać dwóch lub więcej języków w zależności od sytuacji. Jest ona skuteczna w przypadku małych dzieci, ponieważ łatwo poruszają się one pomiędzy dwoma lub więcej sytuacjami. Metoda ta jest również skuteczna w przypadku starszych dzieci w szkołach dwujęzycznych lub na kursach językowych. Może być stosowana do uczenia dzieci, jak używać różnych języków w domu, w szkole i w specjalnych miejscach.
Dwujęzyczność sytuacyjna jest jedną z najłatwiejszych i najwygodniejszych technik dwujęzyczności. Kluczem do jej powodzenia jest nauczenie dziecka języka w odpowiednim czasie, w miejscu, w którym najprawdopodobniej będzie miało z nim styczność. Podczas gdy dzieci są zazwyczaj narażone na dwa języki ze strony swoich rodziców, ekspozycja ta może się znacznie różnić w czasie. Na przykład jeden rodzic może być głównym źródłem języka dla swojego dziecka, podczas gdy inny rodzic może być w domu tylko w weekendy.
W tej technice dwie osoby używają języka większości i języka mniejszości w codziennych sytuacjach. Dzieci słyszą oba języki od urodzenia, ale w domu częściej mówi się językiem mniejszości. Technika ta sprawdza się najlepiej w rodzinach, w których oboje rodzice są rodzimymi użytkownikami języka mniejszości. Może być również stosowana w środowiskach miejskich, gdzie dzieci mają kontakt z obydwoma językami.
Rodzice mogą pomóc swoim dzieciom w rozwijaniu umiejętności dwujęzycznych, zapewniając im regularne używanie obu języków w angażujących kontekstach. Poprzez interakcję z dziećmi, które mówią w języku, którego się uczą, dzieci jednojęzyczne mogą najlepiej zaprezentować swoje umiejętności. Jednak rodzice muszą również pamiętać o konsultacji z patologiem mowy specjalizującym się w dzieciach dwujęzycznych. Jest to bardzo ważny krok w pomaganiu dziecku w rozwoju dwujęzycznego mózgu.
Badania etnograficzne ujawniły zmniejszoną rolę języków ojczystych w klasach i szkołach. Ujawniły również polityczne, kulturowe i społeczne uwarunkowania wpływające na używanie języka. Na przykład Pease-Alvarez i Winsler odkryli, że postawy faworyzujące język hiszpański w niektórych klasach niekoniecznie wpływają na wybór języka. Inne badania wykazały, że używanie języka ojczystego jest trudne do utrzymania w społeczeństwach, w których panuje asymilacja.
High-interest learning
High-interest learning jest skutecznym podejściem do nauczania małych dzieci jak mówić w dwóch lub więcej językach. Polega na włączeniu postaci, programów i działań, które uczeń lubi. Jest to również świetny sposób na wzmocnienie nauki języka, ponieważ związek pomiędzy tematem o wysokim stopniu zainteresowania a językiem docelowym poprawi zapamiętywanie przez ucznia. Na przykład, uczniowie mogą oglądać odcinki swoich ulubionych programów w nowym języku i omawiać je w języku ojczystym.
Oprócz korzyści poznawczych, dwujęzyczność może pomóc starszym ludziom lepiej się starzeć. Wykazano, że doświadczenie mówienia w dwóch językach poprawia kontrolę wykonawczą i pamięć u starszych dorosłych. Są to realne korzyści dla zdrowia. Zwiększanie liczby dwujęzycznych dorosłych w danej społeczności jest świetnym sposobem na zachowanie rodzimych języków.
Aby zwiększyć biegłość uczniów, nauczyciele powinni zaangażować członków rodziny w proces uczenia się. Powinni również oferować zasoby, które pomogą uczniom w nauce w domu. Powinni również przyjąć “mentalność opartą na zasobach”, która postrzega różnice językowe jako szansę dla ucznia na zbudowanie biegłości. Podejście to powinno być również dostosowane do potrzeb pojawiających się uczniów dwujęzycznych.
Coraz więcej badań wskazuje, że osoby dwujęzyczne mają znaczącą przewagę poznawczą nad osobami jednojęzycznymi. Obejmują one procesy kontroli wykonawczej, hamowania i monitorowania uwagi. Dlatego osoby dwujęzyczne mają tendencję do radzenia sobie lepiej z zadaniami, które wykorzystują kontrolę hamującą. Potrafią one przejść od kategoryzowania obiektów według koloru do kategoryzowania ich według kształtu z większą efektywnością niż osoby jednojęzyczne. Kontrola hamująca odnosi się do zdolności ignorowania konkurencyjnych informacji percepcyjnych i skupiania się na zadaniu.
Translanguage
Translanguaging jest techniką, która pozwala dzieciom dwujęzycznym używać ich dwujęzycznego repertuaru, aby nadać sens wielojęzycznemu środowisku. Czyni to poprzez umieszczenie repertuaru językowego dwujęzycznych w centrum oraz poprzez ułatwienie dwujęzycznym przyjęcia wszystkich praktyk językowych.
Zapewnia również, że wschodzący uczniowie dwujęzyczni otrzymują rygorystyczne doświadczenia edukacyjne, spełniając jednocześnie standardy Common Core State Standards. Przewodnik indeksuje i wymienia te standardy. Metoda ta oparta jest na teorii, że język jest działaniem. Poprzez umożliwienie uczniom pełnego zakresu umiejętności językowych, celem jest rozwój płynnej, wielorakiej tożsamości w klasie.
Translanguaging został po raz pierwszy opracowany przez walijskiego doktoranta, Cena Williamsa. W swojej dysertacji na temat pedagogiki dwujęzycznej, Williams zasugerował używanie obu języków w klasie, zarówno w celu wsparcia konstruowania wiedzy, jak i wzmocnienia interakcji. Williams odkrył, że studenci uczyli się więcej, gdy pozwalano im na korzystanie z pełnego repertuaru językowego. Technika ta, zwana trawsieithu, została następnie przetłumaczona na język angielski przez Colina Bakera.
Translanguaging i world Englishes podkreślają rolę prawdziwego wielojęzycznego mówcy i sposób, w jaki komunikuje się on z innymi ludźmi. Takie podejście jest sprzeczne z przekonaniem, że wielojęzyczny mówca nie może stać się jednojęzyczny, ponieważ ma braki w języku docelowym.
Techniki translanguaging wzmacniają uczenie się między językami, jak również pogłębiają rozumienie przez uczniów wiedzy merytorycznej. Koncepcja Cumminsa dotycząca współzależności pomiędzy zasobami językowymi pomaga wyjaśnić, w jaki sposób translanguaging poprawia jakość uczenia się. Pomaga również uczniom negocjować znaczenie i rozwijać głębszą wiedzę metalingwistyczną.
Techniki translanguaging pozwalają uczniom na wykorzystanie wszystkich swoich repertuarów w komunikacji z rodzimymi użytkownikami języka. Uczniowie są dobierani w pary zgodnie z ich językami ojczystymi i mogą korzystać z wielojęzycznych słowników i innych zasobów do komunikacji. Ponadto mogą korzystać z rodzimej wiedzy kulturowej, aby pomóc sobie nawzajem w nauce.
Osoby wielojęzyczne mają swoje własne społeczności praktyki. Badania czatów w mediach społecznościowych z udziałem użytkowników wielojęzycznych pokazują podobieństwa w rodzaju komunikacji, jaką podejmują i sposobach rozpoznawania rozróżnień językowych.
Podobne tematy
